Λαπαροσκοπική Ρομποτική Χειρουργική

Είναι η μέθοδος εκείνη της χειρουργικής που επιτρέπει τη διενέργεια πολύπλοκων χειρουργικών επεμβάσεων δια μέσου μικρών οπών στο κοιλιακό τοίχωμα. Πρώτα η κοιλιά γεμίζεται με αδρανές αέριο (CO2), ώστε να φουσκώσει, να απωθηθούν τα κοιλιακά σπλάγχνα και να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για εργασία. Κατόπιν, μέσω μιάς μικρής οπής, ο χειρουργός εισάγει μία λεπτή κάμερα μέσα στην κοιλότητα της κοιλιάς, η οποία αναμεταδίδει την εικόνα, μεγεθυμένη κατά 16 φορές, σε μία οθόνη μέσα στο χειρουργείο.

Στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική απαιτείται άριστη κατάρτιση του χειρουργού, αλλά και ολόκληρης της χειρουργικής ομάδας και του προσωπικού του χειρουργείου. Χρειάζεται άριστη γνώση των αρχών της κλασικής («ανοικτής») χειρουργικής, και των τεχνικών της λαπαροσκοπικής χειρουργικής καθώς επίσης και των λαπαροσκοπικών εργαλείων, τα οποία εξελίσσονται και βελτιώνονται διαρκώς.

Το χειρουργείο θα πρέπει να είναι εξοπλισμένο με σύγχρονης τεχνολογίας λαπαροσκοπικά εργαλεία (οθόνες, αντλίες αερίου, κάμερες, κα), τα οποία θα πρέπει να ανανεώνονται και να εκσυγχρονίζονται διαρκώς, αλλά και να συντηρούνται επιμελώς και σωστά.

Σήμερα, μετά από 20 και πλέον χρόνια ευρείας εφαρμογής της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, σχεδόν όλο το φάσμα των χειρουργικών επεμβάσεων μπορεί να πραγματοποιηθεί λαπαροσκοπικά. Επιγραμματικά αναφέρονται:

Με βασικές προϋποθέσεις την άρτια τεχνική κατάρτιση της χειρουργικής ομάδας και τον σύγχρονο και ποιοτικό εξοπλισμό του χειρουργείου, οι περισσότερες επεμβάσεις μπορούν να ολοκληρωθούν λαπαροσκοπικά.

Παρ’ όλα αυτά, σε ορισμένες περιπτώσεις ασθενών υπάρχουν σοβαρές αντενδείξεις της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, οι οποίες αφορούν κυρίως την πλήρωση της κοιλιάς με CO2 (π.χ ασθενείς με βαρειά χρόνια πνευμονοπάθεια). Σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, ενώ δεν υπάρχει αντένδειξη της λαπαροσκοπικής μεθόδου, στη διάρκεια του χειρουργείου ο χειρουργός αναγκάζεται να μετατρέψει την επέμβαση σε «ανοικτή», όταν κρίνει ότι δεν είναι εφικτή και ασφαλής η ολοκλήρωση της λαπαροσκοπικά.

Οι συνηθέστερες αιτίες «μετατροπής» μίας λαπαροσκοπικής επέμβασης σε «ανοικτή» είναι οι συμφύσεις (ουλές μέσα στην κοιλιά από παλαιότερες επεμβάσεις, με αποτέλεσμα τα σπλάγχνα να «κολλούν» μεταξύ τους και οι δομές να είναι δυσδιάκριτες), οι εκτεταμένες κακοήθειες και οι βαριές φλεγμονές.

Με την εμπειρία που έχει αποκτηθεί πλέον στον τομέα της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, τα ποσοστά μετατροπής μίας επέμβασης σε «ανοικτή» είναι συνήθως κάτω του 2%, αν και το ποσοστό αυτό κυμαίνεται αναλόγως της βαρύτητας της λαπαροσκοπικής επέμβασης.

Τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής Τεχνικής, έναντι της κλασικής χειρουργικής είναι: 1. Η μείωση του χειρουργικού τραύματος, με συνέπεια το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο. 2. Η μεγεθυμένη εικόνα και ο καλύτερος φωτισμός βοηθούν το χειρουργό να πραγματοποιήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το χειρουργείο με συνέπειες τη μικρότερη απώλεια αίματος και τον μικρότερο τραυματισμό των ιστών. Αυτό έχει σαν συνέπεια:

1. Την ταχύτερη κινητοποίηση του ασθενούς μέσα στο νοσοκομείο
2. Την ελάττωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών τόσο από το τραύμα (διαπύηση, φλεγμονή), όσο και από το αναπνευστικό, αφού ο ασθενής κινητοποιείται ταχύτερα
3. Την γρηγορότερη έξοδο από το νοσοκομείο
4. Την ταχύτερη επάνοδο στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες
5. Την δημιουργία λιγότερων συμφύσεων, αλλά και τα πολύ χαμηλότερα ποσοστά δημιουργίας μετεγχειρητικής κήλης.